Lily Lolo - love or hate

Co się odwlecze to nie uciecze – jak to mawiają. I podkładowi Lily Lolo też się nie upiekło, mimo, że po roku pobytu w mojej kosmetyczce pojawiła się szansa na to, że prędzej skończę opakowanie niż zrecenzuję produkt. A recenzja nie pojawiała się z powodu naszej burzliwej relacji Love-Hate. Recenzja LL klasyczną nie będzie, bo to raczej opowieść o moich zmaganiach z tym podkładem.

Zaczynając od suchych faktów: podkład mam w plastikowym opakowaniu z sitkiem w starej szacie graficznej, czyli przezroczyste opakowanie z biało-szarym wieczkiem. Pojemność pudełeczka to 10 g, a ważność kosmetyku to 24 miesiące od daty otwarcia. Do mojej jasnej karnacji o ciepłej tonacji najlepiej dopasował się odcień Warm Peach.

Przygodę z LL zaczęłam pod koniec 2012 roku, kiedy zamówiłam sobie próbki podkładów tej firmy. Miałam ze sobą bardzo nieudane testy z podkładem kryjącym od Annabelle Minerals, który w kilka minut po nałożeniu zamieniał się w średnio udane ciasto na placki i matującym Everyday Minerals, który nie robił absolutnie nic. Pewnie lepszy efekt otrzymałabym nakładając na twarz mąkę. Po takich testach podkład Lily Lolo okazał się objawieniem. Świetny kolor, przyjemna aplikacja, ładne stopienie się z cerą, brak ciastkowania i około 5-godzinna trwałość. No żyć nie umierać. A do tego, po 2 tygodniach stosowania zauważyłam znaczną poprawę stanu mojej cery – mniej niedoskonałości i zaczerwienień. Mogłam mu więc wybaczyć słabe krycie. Próbkę zużyłam w mgnieniu oka i zamówiłam pełnowymiarowe opakowanie, wraz z korektorem pod oczy redukującym fioletowy odcień. 

Problemy z podkładem LL zaczęły się w momencie, kiedy na twarz musiałam nakładać krem z filtrem. Odczekanie 15 minut od aplikacji kremu i pokrycie buzi bazą z pudru stało się musem, żeby podkład dobrze się nakładał. Inaczej pozostawiał placki praktycznie niemożliwe do roztarcia. W gorące dni, podkład stracił też na trwałości i po jakiś 3 godzinach wyglądałam jakbym w ogóle nie zaprzątała sobie głowy makijażem. Dawałam mu szansę, nawet w ulubieńcach wylądował, bo zaczęliśmy się dogadywać, ale znowu klapa z trwałością i porzuciłam go na rzecz drogeryjnych kremów BB (Eveline na medal!). Potem kolejne próby na jesień i znowu chwilowe zauroczenie, a następnie porzucenie, bo zimno i podkłady płynne jakoś lepiej sprawdzają się w tych warunkach. Ale LL zawsze stał w pogotowiu, gdyby moja skóra była podrażniona.

W kwietniu zdecydowałam się na porzucenie płynnych podkładów na rzecz minerałów i znowu dałam szansę Lily Lolo. 

DZIEŃ 1: Oczywiście historia z kremami z filtrem się powtarza, więc na szybkie poranki podkład się nie nadaje. Starannie nałożony flat topem prosto na krem z filtrem, spryskany wodą termalną, trochę przypudrowany wygląda ładnie. Chociaż były problemy z roztarciem. Po 4 godzinach widać z bliska, że podkład się pościerał i powchodził w pory. Po 7 godzinach na buzi są niezbyt estetyczne resztki podkładu i różu.  

od lewej: buzia z krem nawilżającym + filtrem, z podkładem, z pełnym makijażem

DZIEŃ 2: Baza taka, jak poprzedniego dnia – krem Uriage, Antelios XL, z tym, że na krem z filtrem nakładam odrobinę pudru bambusowego jako bazę pod podkład. Na tak przygotowanej buzi LL rozprowadza się świetnie. Dla scalenia makijażu znowu woda termalna z La Roche-Posay i buzia wygląda ładnie. Naturalnie, świetliście, zdrowo. Po 3,5 godzinach pierwszy raz używam bibułek matujących, ale podkład wciąż wygląda w miarę dobrze, chociaż zaczął się ścierać. Po 6,5 godzinie buzia znowu się świeci, na brodzie produktu brak, nos też nie najlepiej wygląda, pory są pełne podkładu. Jeżeli chcę funkcjonować dalej potrzebuję poprawek. Po dołożeniu jednej cieniutkiej warstwy i spryskaniu wodą termalną jest lepiej, świeżej, z daleka nawet ładnie, chociaż to już nie to samo co poranna aplikacja. Przetrwał 12 godzin, w wersji świecącej i pościeranej.

DZIEŃ 3: Powtarzam wszystkie punkty obejmujące kremy, bazę, pudrowanie. Pomijam tylko spryskiwanie wodą termalną. Bez tego podkład nie wygląda tak dobrze. Znacznie podkreśla suche skórki, chociaż nie wchodzi tak w pory i jakieś załamania, jak w wersji ze spryskiwaniem. Nie scalił się też tak pięknie ze skórą. Nie wiem czemu, ale widać w nim jakieś dziwne różowe tony. Po jakiś pół godziny od aplikacji podkład wygląda dużo lepiej, bo scalił się z buzią. Jest naturalnie i świeżo. Po 2,5 godziny po raz pierwszy trzeba zebrać nadmiar sebum, bo skóra bardzo nieestetycznie się błyszczy. Podkład na szczęście wciąż wygląda bardzo dobrze, nic się nie starło. Po 5 godzinach buzia świeci się jak latarnia w nocy. Po użyciu bibułek okazuje się, że podkład zebrał się przy płatkach nosa, w porach, na zmarszczkach na czole. Mam wrażenie, że podkład spryskany wodą termalną wygląda jednak lepiej. Po 8 podkład mocno zebrał się w załamaniach przy skrzydełkach nosa i starł z samych skrzydełek nie widać go też na brodzie i policzkach. Zaczęłam też go strasznie czuć na twarzy, mam wrażenie, jakbym miała na buzi maseczkę, co strasznie mi przeszkadza i mam ochotę zmyć cały makijaż.

na zdjęciu można zauważyć jak podkład stał się z nosa, zebrał przy płatkach i pomiędzy brwiami

DZIEŃ 4: Aplikacja na mokro. Baza taka sama jak poprzednio – krem matujący Uriage, Anthelios XL i odczekanie. Podkład aplikuje pędzlem zmoczonym wodą termalną i zapewniam, że taka aplikacja to koszmar. Podkład staje się tępy i gliniasty. Ciężko go równomiernie rozprowadzić na buzi i trzeba się namachać, żeby ładnie go rozblendować. Trzeba go też więcej zużyć niż przy aplikacji na sucho. Nie wygląda też najlepiej, bo wchodzi we wszystkie pory i załamania. Nawet nie wiedziałam, że mam aż tyle rozszerzonych porów. Kolor jest trochę ciemniejszy niż przy aplikacji na sucho i na początku odcina się od szyi. Krycie jest dobre, ale wykończenie tępe i nieprzyjemne. Maska na buzi, której nie udało mi się osiągnąć żadnym płynnym podkładem. Patrzę w lustro i widzę kobietę dobrze po trzydziestce, a przecież nie mam jeszcze 24 lat skończonych. Po 3,5 godzinach po aplikacji buzia się jeszcze nie błyszczy, ale podkład zebrał się w zmarszczce na czole i przy skrzydełkach nosa. Jest też mocno wyczuwalny na twarzy. Po 6 godzinach muszę użyć bibułek matujących. Z daleka buzia wygląda ok, z bliska jest katastrofa. Stara twarz, wszystkie zmarszczki i pory wypełnione podkładem, który zaczął się ścierać z nosa i brody. Niestety uczucie maski i ciężkości na twarzy się pogłębia. Po 8 godzinach na twarzy zostają smutne resztki podkładu w formie ciasta.

DZIEŃ 5: Baza z kremu matującgo Uriage, filtra Anthelios XL i kremu BB z La Roche-Posay w odcieniu light. Krem wygląda ładnie na buzi, chociaż trzeba go starannie nałożyć, żeby nie smużył. Nie przypudrowałam delikatnie kremu BB, więc aplikacja podkładu do najłatwiejszych nie należy. Mimo wszystko udało się rozblendować podkład i z daleka wygląda nawet ładnie, dając większe krycie niż przy aplikacji bez BB. Podkład wprawdzie podkreślił jakiś załamania i powchodził w pory, ale nie jest źle. Buzia wygląda nawet ładnie i dziewczęco. Po 4 godzinach po aplikacji podkład wciąż wygląda dobrze. Nic się nie starło, nic się nie zważyło, czy nie zebrało. Jest dobrze, chociaż buzia już się trochę błyszczy. Po 6 godzinach buzia się błyszczy, podkład zaczął ścierać się z brody, ale na pozostałej części twarzy wygląda wciąż dobrze. Po 9 godzinach buzia już nie wygląda dobrze, podkład się pościerał, poważył i wygląda średnio na jeża, ale hej, przez ponad 7 godzin wyglądał dobrze, więc to nie przelewki ;)

od lewej: buzia z krem nawilżającym, z podkładem, z pełnym makijażem

DZIEŃ 6: Tym razem bez filtra. Baza z kremu Uriage i omiecenie twarzy pudrem. Podkład nakłada się idealnie. Lekko, bezproblemowo i świetnie się rozciera. Buzia wygląda świeżo i promiennie, nawet pory nie są jakoś specjalnie widoczne. Dzisiaj naprawdę lubię ten podkład. Po 5 godzinach buzia się świeci, ale jest to na tyle naturalny blask, że jeszcze nie decyduje się na użycie bibułek matujących. Podkład nigdzie się nie starł i nie zważył.

 

Ostatecznie wyszło na to, że najlepszą metodą na nałożenie podkładu jest wcieranie go na sucho w buzie omiecioną odrobiną pudru. Wygląda wtedy najlepiej, nie podkreśla tak bardzo nierówności, niestety wciąż wymaga poprawek w ciągu dnia. 

Się naprodukowałam i napracowałam. Gratuluję wszystkim, którzy dobrnęli do końca Możecie wierzyć lub nie, ale sam tekst powstawał kilka dni mniej więcej w drugiej połowie kwietnia. Mam nadzieję, że taka nie standardowa forma recenzji Wam się spodoba. Niestety w tym przypadku nie mogłam inaczej, bo nie do końca wiedziałam, z której strony ugryźć temat. Lubię ten podkład za efekt i lecznicze właściwości, nie lubię za słabe krycie i wysiłek jaki trzeba wsadzić w aplikację. 

W lipcu na nowo zaczęłam używać tego podkładu i to w największe upały. Pokochałam go za efekt jaki daje na twarzy, lekkość i równomierne ścieranie. Oczywiście nakładałam go na krem z filtrem z bazą z pudru bambusowego i za każdym razem otrzymałam efekt pięknej, zdrowej skóry. Nawet po praktycznie nie przespanych nocach powodował, że buzia wyglądała świeżo. I co tu począć - kocham i nienawidzę, więc to opakowanie zużyję, chociaż nie jestem pewna jak szybko kupię następne.

A Wy macie swój sposób na podkład Lily Lolo? Czy nigdy nie spotkaliście się z tą firmą?

Pozdrawiam,

Kasia