Jestem na NIE #1

Czasami w moim kosmetycznym życiu zdarzają się takie sytuacje, gdy napisanie wrednej, złej recenzji sprawia mi przyjemność. Nie, mylicie się, nie jestem masochistką. Po prostu są produkty, które wkurzyły mnie do tego stopnia, że zasłużyły na kilka niemiłych słów. A co zrobić z tymi, które nie zachwyciły, a jednocześnie nie zasłużyły na osobną recenzję? Wrzucić do jednego wora! I w ten sposób powstał pomysł na cykl „Jestem na NIE”, który co jakiś czas będzie się pojawiał na moim blogu. Hope You like it ;)

Alterra, Emulsja oczyszczająca Granat BIO

Produkt kontrowersyjny, bo uwielbiany na wielu blogach. Polecany do tego stopnia, że odwiedziłam parę Rossmannów zanim go przypadkiem złapałam i dumna ze zdobyczy pognałam do kasy. Uwielbiany przeze mnie zapach serii Granat&Aloes zwiastował sukces. W końcu to jedna z moich ulubionych serii do włosów. Granat, aloes i masło shea nie sprawdzają się jednak tak dobrze na mojej twarzy. Po pierwsze emulsja ma formę kremu z olejami, która wprawdzie oczyszcza twarz, ale jednocześnie pozostawia tłustą irytującą warstwę. Po drugie, podrażnia oczy, jeżeli nieopacznie dostanie się w ich okolice. Po trzecie, „nawilżające” warstwy nakładają się na siebie powodując, że po kilku użyciach skóra staje się tłusta i zapchana wołając o umycie. Po czwarte, na tak „oczyszczonej” buzi makijaż nie chce się trzymać. Po piąte, zapycha. Nie wykluczone, że nadaje się dla osób z bardzo suchą skórą, ale dla mieszańców takich jak ja, niespecjalnie.

Le Petit Marseillais, Douche Huile de Soin Noutrition

LPM nie zchwyciło mnie w trakcie ambasadorkiej akcji, ale nie chciałam przekreślać tej marki, więc Pan Mąż przywiózł mi z Francji wynalazek w postaci myjącego olejku z olejem arganowym i wyciągiem z kwiatu pomarańczy. W pierwszym momencie odrzucił mnie zapach specyfików do mycia łazienki. Ni to argan ni to pomarańcza, ale na pewno bardzo chemiczne. W drugim niedostateczne właściwości. Miał myć i nawilżać – myje w niewielkim stopniu, ale nie nawilża wcale. Nie pieni się w ogóle, więc jednorazowo zużywa się go całkiem sporo na pokrycie całej skóry. Stąd brak wydajności – po tygodniu mam mniej niż pół opakowania.

Rimmel, Kate Moss Lipstick 16

To, co widzicie na zdjęciach, to próba odratowania pięknego koloru zamkniętego za karę w okropnej pomadce, którą nie wiedzieć czemu zachwyca się pół świata. Może to mój urok, może to ta pomadka, ale na moich ustach wygląda po prostu źle. Wchodzi we wszelkie załamania, wysusza, wygląda nie świeżo, zbiera się w kącikach i wszystko co najgorsze. No, może nie najgorsze, bo dość trwała jest, ale co z tego? Chciałam jej dać szansę i przetopiłam według sposobu Red Lipstick Monster. Dodałam sporo wazelinowej pomadki nawilżającej i chciałam cieszyć wymarzonym kolorem. Niestety nie pomogło. Może w tym przypadku proporcja 1:1 nie jest właściwa, ale nie chciałam stracić koloru. Ostatecznie kolor został i okropne właściwości też. Chociaż jest odrobinę lepiej – już tak nie wysusza.

Jak podoba Wam się taka forma recenzji? Chcielibyście następne posty z tej serii? Mieliście styczność z produktami, o których piszę? Zdały egzamin? Jak zwykle czekam na Wasze komentarze ;)

Pozdrawiam,

Kasia